ΕΝΑΣ ΧΑΡΤΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

περι του νοηματος Share src="http://static.addtoany.com/buttons/share_save_171_16.png" width=171 height=16>

Όλοι μας γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε σε ένα κόσμο αντιθέσεων και μέσα σε αυτών χωρίς να υπάρχει πουθενά ένα νήμα , ένα λογικό νήμα που να μας δείχνει τουλάχιστον την αρχή η το τέλος αυτού του παράλογου σχεδίου που ορίζει την ανθρώπινη ζωή ,χαθήκαμε , μείναμε μόνοι να αναζητάμε αυτό το λογικό πλαίσιο που θα μας ορίσει .
Όλη η δυτική ανθρώπινη κοινωνία έχει στηριχθεί σε αυτήν την παράλογη νομοτέλεια που δημιουργεί ανθρώπους ανερμάτιστους , ανθρώπους χωρίς χρώμα χωρίς μνήμες άρα χωρίς παρελθόν παρόν και μέλλον δικό τους , το μόνο δικαίωμα που διατηρούν είναι το δικαίωμα του απόλυτα λειτουργικού γραναζιού το οποίο πρέπει να λειτουργεί στα [ εύρυθμα ] πλαίσια της καθώς πρέπει παραγωγικής διαδικασίας .
Έχετε σκεφθεί ποτέ η μάλλον καλύτερα έχετε θυμηθεί , πότε ήταν η τελευταία φορά που κάποιος σας ρώτησε για τα όνειρα σας για αυτά που μικρά παιδιά ξαγρυπνούσατε τα βράδια για εκείνες τις μικρές αναλαμπές της ύπαρξης σας που σας θύμιζαν ότι ζήτε και όχι ότι υπάρχετε , στην καλύτερη περίπτωση , έχετε τολμήσει ποτέ να εκμυστηρευτείτε σε κάποιον τις μύχιες σκέψεις σας αυτά που κάποτε έδιναν ελπίδα και χρώμα στην ζωή σας , αυτά που έκαναν την καρδιά και την ψυχή σας να να αλλάζει διάθεση και προθέσεις ?
Πιθανόν όχι γιατί ακόμα και στον εαυτό μας έχουμε αρνηθεί αυτό το δικαίωμα , φοβόμαστε ότι το φως που κρύβετε πίσω από την μαύρη κουρτίνα της επιβαλλόμενης από τρίτους [ ορθόδοξης λογικής ] θα μας ξεθωριάσει με την ένταση του , θα μας κάψει με την θέρμη του θα κόψει το λογικό νήμα που συνέχει την καταπιεσμένη ύπαρξή μας και εάν συμβεί αυτό μετά τι ? ποιους κανόνες θα ακολουθήσουμε σε ποιόν θα στηριχθούμε για να μην αποσυντεθούμε και αναλυθούμε στα βασικά μας στοιχεία ?
Τα ερωτήματα είναι πολλά και φυσικά οι απαντήσεις για τον κάθε ένα διαφέρουν όμως σκεφθείτε , το μόνο που δέν έχουμε προσπαθήσει ποτέ είναι να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις , να αναπτύξουμε τους πραγματικούς δεσμούς με τον εαυτό μας , αυτούς που θα μας επιτρέψουν να αναζητήσουμε την άκρη μέσα στον άπειρο εσωτερικό μας κόσμο αυτών δηλαδή που επιμελώς έχουμε θάψει κάτω από το κενό ιδεών αλλά εντυπωσιακό μόρφωμα του εν είδη σκηνικού , λογικό κόσμο μας .
Όλη η κοινωνία όλος ο κόσμος που ζούμε λειτουργεί φτιάχνοντας φόρμες που μέσα σε αυτές κατηγοριοποιεί και εντάσσει τους ανθρώπους ανάλογα με την παιδεία , την μόρφωση την εσωτερική τους καλλιέργεια . είναι τόσο καλοστημένο αυτό το μόρφωμα που ο κάθε ένας με δική του βούληση εντάσσεται μέσα σε αυτό που του ταιριάζει καλύτερα όμως εκεί υπάρχει και η παγίδα διότι το κάθε ένα από αυτά τα καλοφτιαγμένα κουτάκια μέσα στην προσφερόμενη ελευθερία που διαθέτουν έχουν δικές τους ιδέες και στόχους τους οποίους και υποβάλουν στους αυτόβουλους θαμώνες τους οι οποίοι με την σειρά τους έχουν την τάση να αποβάλουν ως λανθασμένες τις δικές τους ιδέες και να οικειοποιούνται τις ιδέες του πλαισίου που έχουν ενταχθεί , συν το χρόνο ξεχνούν ότι κάποτε είχαν άλλες σκέψεις που απλός έμοιαζαν με αυτές του κουτιού τους με αποτέλεσμα να αισθάνονται υπερήφανοι και ευτυχείς για το κουτί τους πιστεύοντας ότι το έχουν κατασκευάσει οι ίδιοι .
Αυτά τα κουτιά είναι κοινωνικοπολιτικά πνευματικά οικονομικά πολιτισμικά , θρησκευτικά και υπάρχουν σε κάθε μορφή ανθρώπινης κοινωνίας .
Έχουμε δικές μας σκέψεις και δικά μας όνειρα και πρέπει να τα ακολουθήσουμε και να πολεμήσουμε για αυτά , ίσως μόνο έτσι μπορέσουμε να δούμε ποιοι πραγματικά είμαστε και να βγάλουμε από πάνω μας την κατάθλιψη της κενότητας που μας οδηγεί και μας συντροφεύει στην ζωή μας βλέποντας ότι ο κόσμος που τόσο πολύ φοβόμαστε και υπακούουμε στην θέλησή του δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας χάρτινος κόσμος γεμάτος από χάρτινα τρισδιάστατα όνειρα .
Γ.Ζ.