ΓΙΑΤΙ ?

Γιατί
Πώς σπαταλάς έτσι την ζωή σου .
πως γυρίζεις στο χθες αφήνοντας τα όνειρα σουνα χαθούν μέσα στο αιώνιο σκοτάδι
.κάποτε ήσουν και εσύ παιδί
κάποτε αντίκριζες τον ουρανό χωρίς θλίψη
όμως τώρα έμεινε ένα πικρό δάκρυ να κοιτάς
ένα πικρό δάκρυ που έχει κολλήσει στον προσωπικό σου ουρανό
και εσύ βυθίζεσαι μέσα στην μονότονη σιωπή καίγοντας τα όνειρά σου
κάποτε ήσουν και εσύ παιδί και αντίκριζες τον ουρανό με θάρρος
όμως τώρα το θάρρος σκόρπισε στον άνεμο
πονάς στην χτυπημένη σου καρδιά
σαν αντικρίζεις τα είδωλα που έπλασες
πονάς κι ' όμως αφήνεις την νύκτα να σε πάρει
θες να φύγεις και όμως δεν υπάρχεις μέσα σου
Αλήθεια τι όμορφα που καίς τον εαυτό σου
όταν οι μνήμες σε πληγώνουν
τι γλυκά που κατασπαράζεις την ψυχή σου
και την πνίγεις
μέσα στις λίγες σταγόνες της λήθης που σου έχουν απομείνει
και την αφήνεις να ξεραθεί πάνω στο όμορφο κορμί σου
Αλήθεια γλυκό μου φώς τι πίκρα φέρνεις με τον άνεμο
όταν ανοίγεις τα μάτια και αντικρίζεις τον ανελέητο δικό σου κόσμο
ένα κόσμο που με κανένα δεν μοιράζεσαι
αλήθεια πόσο πολύτιμος μπορεί να είναι για σένα
αυτός ο μικρός ανελέητος κόσμος
που με τον παντοτινό του τρόπο σε προστάζεινα πεθαίνεις κάθε ξημέρωμα
και με ένα και μόνο χάδι
σε σκοτώνει και σου κλέβει τις στιγμές
που κάποτε τόλμησες να σκεφτείς .
Εγώ με την σειρά μου σου αφήνω μία πικρή πνοή σαν δώρο
και ένα μεγάλο ευχαριστώ για την κομμένη μου καρδιά
τώρα θα φύγω αφήνοντας σε να πνιγείς στην θλίψη σου
στην πολύτιμη θλίψη που με τόση αυταπάρνηση προστατεύεις
σου αφήνω την πολύτιμη μικρή μου αγάπη
για να την κομματιάσεις με τον γοητευτικό δικό σου τρόπο
και θα μείνω μία σκιά στον νου σου
από αυτές που θες να σε πονούν
δεν έχω τίποτε άλλο να σου προσφέρω
Κάποτε ήσουν και εσύ παιδί
κάποτε είχες το θάρρος να ονειρεύεσαι
τώρα γιατί πεθαίνεις κάθε ξημέρωμα
αγάπη μου γιατί ? .
Γιάννης Ζωγραφάκης

περι του νοηματος