Κανείς δεν περίμενε ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν από το κακό στο χειρότερο, ο φόβος, ήταν το κύριο όπλο εναντίων όλων αλλά και το όπλο που δυνάμωνε την μη κατευθυνόμενη οργή του κόσμου.
Βλέπετε, έχουμε μάθει να πιστεύουμε ότι η πολιτική ηγεσία κοιτάει πάντα το καλό μας, είναι πάντα προς το συμφέρων μας, τουλάχιστον εμένα τον πολίτη δεν θα θελήσει να με καταστρέψει γιατί συμφέρω, κάθε τέσσερα χρόνια πληρώνω την ηγεσία με την ψήφο μου, επίσης δεν διανοούμαι ότι κανείς άνθρωπος που έχει την ελάχιστη ευθύνη απέναντι μου και κατέχει κάποια θέση δεν θα θελήσει ποτέ να μου κάνει τόσο κακό και μάλιστα εσκεμμένα.
Πέρυσι λοιπόν όλα αυτά τα ανάμικτα συναισθήματα επικρατούσαν, συν την μάταιη ελπίδα ότι οι εκλογές θα δώσουν την λύση, θα τιμωρήσουν τους ενόχους και θα φέρουν μια θετική αλλαγή στον τόπο και στους πολίτες.
Αυτό το παραμύθι πούλησε η εξουσία στους πολίτες και εκείνοι με την σειρά τους το έχαψαν, ήθελαν να το χάψουν, ήταν ποιο λογικό και λιγότερο "επικίνδυνο" για τις συνειδήσεις τους.
Πάντα η εξουσία, εξαγοράζει τον θυμό του κόσμου, προσφέροντας υποσχέσεις, ο κόσμος, ο λαός γνωρίζει, δεν είναι ηλίθιος, ότι από αυτές τις υποσχέσεις υπάρχει πάντα μια τεράστια αρνητική απόκλιση, όμως πάντα ήταν αποκλίσεις, ποτέ στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας η πολιτική εξουσία δεν εξαπάτησε, δεν κορόιδεψε τον λαό τόσο στυγνά, λέγοντας του άλλα αντί άλλων.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει κάποτε ότι υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται, όμως εδώ αυτό το ρητό έχει χάσει την ακρίβεια του γιατί σήμερα, ότι έχει λεχθεί, έχει ανατραπεί μέσα σε μια νύκτα.
Αυτό δεν έγινε από λάθος, έγινε εσκεμμένα, απλά ο Έλληνας πολίτης έπεσε θύμα κακόβουλων ανθρώπων των οποίων τα συμφέροντα είναι απλά ανθελληνικά.
Ο λαός έχει μουδιάσει, έχει χάσει το θάρρος του, έχει πλέον ταξινομηθεί στα είδη που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, κάτι που δυστυχώς θα γίνει, εάν δεν αποφασίσει άμεσα να ανατρέψει τελείως τα μέχρι σήμερα υπάρχοντα δεδομένα.
Όσες υποσχέσεις και αν του δοθούν, όση τρομοκρατία και αν υποστεί, αν δεν ισοπεδώσει την υπάρχουσα κατάσταση και δεν ξεκινήσει από την αρχή, είναι καταδικασμένος.
Αυτή την στιγμή στον κόσμο υπάρχει η ψυχολογία του βιασμένου ο οποίος έχει αποκτήσει σχέση εξάρτησης με τον βιαστή του, έχει αποκτήσει ενοχικά σύνδρομα ότι αυτός φταίει για τον βιασμό που υπέστη και δέχεται με τρόμο και δουλικά τα φτηνά δώρα του βιαστή του φοβούμενος ότι αν προβάλει αντίσταση θα χάσει αυτά τα οικτρά δώρα. Όμως το μόνο που έχει να χάσει αν αντισταθεί είναι να χάσει τον βιαστή του, τίποτα άλλο.
Με άλλα λόγια ο πολίτης φοβάται ότι θα χάσει την ψωριάρικη σύνταξη του, τον ανυπόστατο μισθό του, εφόσον με αυτόν δεν μπορεί να καλύψει ουσιαστικά καμία ανάγκη, και ελπίζει ότι δεν θα χάσει το σπίτι του, κανείς δεν του το υπόσχεται όμως το ελπίζει.
Διαγράψτε τα όλα αυτά, αυτή την στιγμή, η Ελλάδα είναι υπό κατοχή, όχι Γερμανική, αλλά παγκόσμια, οι ηγέτες μας την παρέδωσαν αναίμακτα και χωρίς να χάσουν ούτε για μια στιγμή τον ύπνο τους για τριάντα αργύρια και εμείς αυτή την στιγμή σταυρωνόμαστε πιστεύοντας ότι υπάρχουν χειρότερα πράγματα από τον σταυρό μας, όμως δεν υπάρχουν, αυτός ο σταυρός μπορεί να είναι το τέλος μας, όσο μικρός και αν φαίνεται, αν δεν τον αρνηθούμε.
Αυτό που χρειάζεται αυτή την στιγμή, δεν είναι πορείες και συλλαλητήρια, κανείς από τους υποτιθέμενους ηγέτες μας δεν το παίρνει στα σοβαρά, εφόσον πειθαρχούμε ουσιαστικά στις αποφάσεις τους, αυτό που χρειάζεται είναι απόλυτη και ολοκληρωτική απείθεια από όλους, δηλαδή μία άτυπη για την ώρα επανάσταση η οποία θα στηρίζεται στην αλληλεγγύη, στην αδελφοποίηση, στην ισότητα και στην απειθαρχία.
Αν δηλαδή ο λαός αρνηθεί να πληρώσει, αν αρνηθεί να δώσει τις τελευταίες του δυνάμεις για να στηρίξει ένα κράτος υπό κατάρρευση, τότε κανείς, μα απολύτως κανείς δεν θα μπορέσει να τον υποτάξει αυτό τον λαό και θα αναγκαστεί να υπακούσει.
Ακόμα και θύματα να υπάρχουν, καλύτερα μερικοί νεκροί που αγωνίζονται για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια τους, παρά όλοι ζωντανοί αλλά χωρίς ζωή μέσα τους
Γ.Ζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου