Η σουρεαλιστική πραγματικότητα  [ όταν ξεχνάς να υπάρχεις ] Πολλές φορές υπάρχει νομίζω σε όλους η αίσθηση ότι η ροή των γεγονότων που  καθορίζουν την πορεία της ζωής έχει μια λογική και κατανοητή ακολουθία γεγονότων η οποία στο τέλος οδηγεί σε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα  . Αυτή η λογική επικρατεί σε όλες τις εκφράσεις του ανθρώπινου πολιτισμού από την πολιτική την θρησκεία μέχρι και την καθημερινότητά μας , όλα δείχνουν να πηγαίνουν βήμα βήμα  χωρίς διαλείψεις  στα πλαίσια μίας κανονικότητας η οποία κάποτε ξεκίνησε από μία απόλυτη αρχική συνθήκη  και θα καταλήξει σε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα . Συνήθως αυτή η αρχή ενσταλάζεται μέσα μας με απόλυτο τρόπο και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να βλέπουμε την ζωή μας απόλυτα ντετερμινιστικά χωρίς να βάζουμε μέσα στην εξίσωσή της τους αστάθμητους παράγοντες που μπορούν να την επηρεάσουν και να αλλάξουν τις συνιστώσες της . Αυτός ο καθώς πρέπει προγραμματισμός     δημιουργεί την αίσθηση της ασφάλειας και την ηλίθια ψευδαίσθηση του απόλυτου ελέγχου , ναι μπορούμε με αυτό τον τρόπο να κοιμόμαστε ήσυχοι ξέροντας ότι το αύριο θα είναι σαν το χθες και  ότι χρόνο με τον χρόνο , αν επιμείνουμε θα κτίσουμε τον προσωπικό μας κόσμο , όπως των έχουμε προγραμματίσει , αυτό ακούγετε όμορφα έτσι ? Η διαφορά είναι ότι μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι αλλά κινδυνεύουμε να μην ξυπνήσουμε ποτέ από αυτόν τον λήθαργο και έτσι το μέλλον να το βρούμε στην στροφή . Η ζωή είναι ένας αγώνας σε περίεργες ταχύτητες όπου οι αστάθμητοι παράγοντες είναι ποιο πολλοί από τους σταθερούς και προβλέψιμους αυτό που έχουμε προγραμματίσει ότι θα μας συμβεί γιατί το θεωρούμε ποιο σίγουρο πολλές φορές η ζωή μας δείχνει ότι έχει λιγότερες πιθανότητες να συμβεί από κάτι που μπορεί να θεωρούμε απίθανο και ποτέ δεν τολμήσαμε να σκεφτούμε ότι μπορεί να συμβεί . Ξεχνάμε κάθε μέρα και με κάθε μας αναπνοή να υπάρχουμε και αναζητούμε μέσα στις προσωπικές μας συμβάσεις να βρούμε την αλήθεια που για εμάς φαντάζει ποιο κοντά στα μέτρα μας όμως ποια είναι αυτά τα μέτρα , ποιος αλήθεια έχει δικαίωμα να θέσει ασφαλή όρια στην ύπαρξή του ποιος έχει το δικαίωμα να της επιβάλει να ξεχάσει αυτά για τα οποία είναι προορισμένη ? και στην τελική γιατί να φυλακίσει τον ίδιο του τον εαυτό σε μία τέτοια ανήθικη σύμβαση η οποία στο τέλος μπορεί εύκολα να τον προδώσει . Έχουμε επιλέξει να πιστεύουμε το μέτριο και το κοντόφθαλμο αγνοώντας επιδεικτικά το θαυμαστό και πραγματικά αξιόλογο όραμα  ίσως από τον φόβο ότι αυτό μπορεί να μας κάψει εάν δεν καταφέρουμε να το ελέγξουμε , επιλέγουμε να δούμε την κάθε στροφή της ζωής μας ως μία ακόμα αναποδιά και χάνουμε το νόημά της γιατί η κάθε στροφή μπορεί να είναι μια μεγάλη αλλαγή που δική μας ευθύνη είναι να την διαχειριστούμε σωστά . Ζούμε σε ένα σουρεαλιστικό κόσμο όπου το ημερολόγιο καταστρώματός του έχει μέσα στις σελίδες του κρυμμένα πολλές φορές απίστευτα πράγματα καλύτερα λοιπόν  να τα αναγνώσουμε με θάρρος παρά να προσπαθούμε συνεχώς δειλία και φόβο να προσπερνάμε αυτές τις σελίδες  που μας βγάζουν από την ασφαλή φυλακή μας . Γ.Ζ.
© 2011 YouTube, LLC 901 Cherry Ave, San Bruno, CA 94066