περί του νοήματος
Τον τελευταίο καιρό οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις είναι ένα αυξανόμενο φαινόμενο . Δικαίως οι εργαζόμενοι θέλουν να υπερασπιστούν τα κεκτημένα δικαιώματα τους τα οποία έχουν κατακτήσει με πολύχρονους αγώνες όμως έχουν πέσει στην ίδια παγίδα , στην παγίδα που τους έφερε σε αυτό το σημείο .
Από την έναρξη αυτής της κρίσης όλοι μα όλοι οι ιθύνοντες και οι διαπλεκόμενοι με αυτούς όπως δημοσιογράφοι , πολιτικοί κ.α. φωτογραφίζουν με κάθε λεπτομέρεια το ανακυπτον πρόβλημα χωρίς όμως να δίνουν λύσεις .
Συν της άλλης οργανώνονται από τα διάφορα εργατικά και μη συνδικάτα απεργιακές κινητοποιήσεις που το μόνο που έχουν να προσφέρουν είναι περισσότερο χάος και αυτό γιατί δεν δίδονται λύσεις στα προβλήματα των εργαζόμενων το μόνο που γίνεται είναι το υπόλοιπο μέρος του πληθυσμού της χώρας να εξοργίζεται και να αγανακτει με κάθε τέτοια κίνηση
Το επόμενο μεγάλο θέμα είναι το ότι κάθε φορά που οργανώνεται μια πανελλαδική απεργία απεργούν ταυτόχρονα και οι δημοσιογράφοι με αποτέλεσμα εκείνες οι μέρες να καθίστανται οι ευνοϊκότερες μέρες για να περάσουν στην βουλή νομοσχέδια , τροπολογίες ακόμα και ήσυχες συμφωνίες κατο από το τραπέζι που ποτέ δεν θα μάθουμε την ουσία τους μόνο θα δούμε τις επιπτώσεις τους .
Όλα αυτά δείχνουν ένα οργανωμένο σχέδιο αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης και τίποτα άλλο .
Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι οι απεργίες που έχουν πετύχει στην ιστορία και οι διαδηλώσεις που έχουν ανατρέψει κατεστημένες απόψεις είναι ιδεολογικές , όχι συνδικαλιστικές και γίνονται από ανθρώπους που είναι έτοιμοι να δώσουν το αίμα τους και όχι από ανθρώπους που είναι έτοιμοι να κάτσουν για καφέ στην πρώτη καφετέρια που θα βρεθεί μπροστά τους .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου