Αναζητηση

Πολλές φορές η ψυχή αναζητά μια διέξοδο ,
ένα φως μέσα στο πυκνό σκοτάδι της λήθης
όλοι ηθελημένα η άθελα μας έχουμε μπει μέσα σε αυτό
Μερικές στιγμές στη Ζωή μας έρχονται μικρές αναλαμπές
σαν αστραπές μέσα στον νυκτερινό ουρανό
μας θυμίζουν ότι υπάρχει κάπου
ένα αδιόρατο σημείο μέσα στην ύπαρξη μας
το οποίο με θάρρος αλλά χωρίς δύναμη
προσπαθεί να φωτίσει τις σκέψης μας .
Αλήθεια τι ξεχάσαμε ,
τι αφήσαμε πίσω ,
θυμηθήκαμε ποτέ τον προσωπικό μας προορισμό ?
αυτόν που μας προσδιορίζει
που μας συνέχει μέσα σε αυτόν τον χαοτικό αέναο κύκλο
που μας καταναλώνει σε κάθε του πνοή
που του χρωστάμε την ύπαρξη μας .
Ίσως μας έλειψε το θάρρος ,
ίσως μας έλειψε η οργή
ίσως η ίδια μας η φύση είναι μικρή ,
πολύ μικρή για αυτό το τόσο μεγάλο έργο .
Όμως να ,
πάλι εδώ είμαστε και αγωνιούμε με τον ίδιο μοναχικό τρόπο
ακούγοντας τις σκόρπιες σκέψεις μας
σαν μακρινή ανάμνηση
που σβήνει κάθε νύκτα .
Βιώνουμε μια επανάληψη
ένα συνεχή κρότο
μια αναπνοή χωρίς οίκτο
κι όμως ο δρόμος δεν τελειώνει
ούτε άρχισε ποτέ
και τώρα η αυλαία θα κλείσει
θα γεννηθεί μια καινούρια μέρα
και πάλι εδώ θα μαστε
χωρίς δική μας πνοή
με δανικό νου
και με αλλότρια συναισθήματα
ως πότε θα κρατήσει αυτό
ως πότε θα αρμενίζουμε στην λήθη
ως πότε θα αναζητούμε τα είδωλα μας ?
Ας περιμένουμε ως αύριο
καληνύχτα
Γ.Ζ.