ΓΙΑΤΙ ?

Πώς σπαταλάς έτσι την ζωή σου .

πως γυρίζεις στο χθές

αφήνοντας τα όνειρα σου

να χαθούν μέσα στο αιώνιο σκοτάδι .

κάποτε είσουν και εσύ παιδί

κάποτε αντίκριζες τον ουρανό χωρίς θλήψη

όμως τώρα έμεινε ένα πικρό δάκρυ να κοιτάς

ένα πικρό δάκρυ που έχει κολλήσει στον προσωπικό σου ουρανό

και εσύ βυθίζεσαι μέσα στην μονότονη σιωπή καίγοντας τα όνειρά σου

κάποτε έισουν και εσύ παιδί και αντίκριζες τον ουρανό με θάρος

όμως τώρα το θάρος σκόρπισε στον άνεμο

πονάς στην χτυπημένη σου καρδιά

σαν αντικρύζεις τα είδωλα που έπλασες

πονάς κι ' όμως αφήνεις την νύκτα να σε πάρει

θες να φύγεις και όμως δεν υπάρχεις μέσα σου

Αλήθεια τι όμορφα που καίς τον εαυτό σου

όταν οι μνήμες σε πληγώνουν

τι γλυκά που κατασπαράζεις την ψυχή σου

και την πνίγεις

μέσα στις λίγες σταγόνες της λήθης που σου έχουν απομείνει

και την αφήνεις να ξεραθεί πάνω στο όμορφο κορμί σου

Αλήθεια γλυκό μου φώς τι πίκρα φέρνεις με τον άνεμο

όταν ανοίγεις τα μάτια και αντικρίζεις τον ανελέητο δικό σου κόσμο

ένα κόσμο που με κανένα δεν μοιράζεσε

αλήθεια πόσο πολύτιμος μπορεί να είναι για σένα

αυτός ο μικρός ανελέητος κόσμος

που με τον παντοτινό του τρόπο σε προστάζει

να πεθαίνεις κάθε ξημέρωμα

και με ένα και μόνο χάδι

σε σκοτώνει και σου κλέβει τις στιγμές

που κάποτε τόλμησες να σκεφτείς .

Εγώ με την σειρά μου σου αφήνω μία πικρή πνοή σαν δώρο

και ένα μεγάλο ευχαριστώ για την κομμένη μου καρδιά

τώρα θα φύγω αφήνωντάς σε να πνιγείς στην ΄θλήψη σου

στην πολύτιμη θλήψη που με τόση αυταπάρνηση προστατεύεις

σου αφήνω την πολύτιμη μικρή μου αγάπη

για να την κομματιάσεις με τον γοητευτικό δικό σου τρόπο

και θα μείνω μία σκιά στον νού σου

από αυτές που θές να σε πονούν

δεν έχω τίποτε ΄΄αλλο να σου προσφέρω

Κάποτε έισουν και εσύ παιδί

κάποτε είχες το θάρος να ονειρεύεσε

τώρα γιατί πεθαίνεις κάθε ξημέρωμα

αγάπη μου γιατί ? .










περι του νοηματος