Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Πώς

Πώς να μιλήσω για της ζωής μου τον μικρό τον ρόλο

Πώς να αντικρίσω το αύριο που σε λίγο θα είναι παρόν

Πως θα γλυτώσω από της οδύνης τον πικρό τον φόβο

Κοιτάζω πίσω μου και βλέπω

Τα αστέρια που κάποτε χάθηκαν από τον προσωπικό μου ουρανό

Τις μέρες που χαρούμενα γελούσα χωρίς να προσμένω τίποτα

Την προηγούμενη ζωή μου

Σφίγγομαι και προχωρώ

Με φόβο αληθινό

Χωρίς ανάσα μα με δισταγμό

Σαν να χάνω της ζωής μου τον ρυθμό

Μπροστά η νύκτα είναι μακριά

Και τα εμπόδια πολλά

Η ψυχή μου είναι μικρή

Μα παλεύει να είναι αληθινή

 η δυσβάσταχτη συνήθεια να την πνίγω με σκοτώνει

και όμως πάντα αυτό έκανα

καιρός λοιπόν να σβήσω τους χάρτινους φόβους

που στραγγαλίζουν την κάθε μου ημέρα

καιρός να κινηθώ σε άλλους ρυθμούς

ποιο αρμονικούς

ποιο δίκαιους

και ας αφήσω την αγαπημένη μέχρι τώρα λήθη

να ξεχαστεί μαζί με τις αδυναμίες μου

είναι καιρός να ζήσω

είναι καιρός να προσπαθήσω

να σταματήσω των πνιγηρό φόβο του ονείρου

και να δώ με θάρρος την ζωή  

δεν ρωτάω ποια κανένα

τι και πως και που

μόνο της καρδιάς μου τον ρυθμό ακολουθώ

και ας είναι το μεγαλύτερο λάθος μου

τουλάχιστον αυτό είναι δικό μου

μου ανήκει

Γ.Ζ.

 

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: